Cumalıkızık'da tarih kokan bir ev "Küpeli Ev"

 

Bursa UNESCO Derneği tarafından, UNESCO dünya mirası listesine giren tarihi Osmanlı Köyü Cumalıkızık’ın en eski evi olan ‘Küpeli Ev’, muhteşem tarihi yapısıyla adeta kendine hayran bırakıyor. Köy halkının yardımlarıyla müze haline getirilen ‘Küpeli Ev’, köyü ziyarete gelen turistler tarafından yoğun ilgi görüyormuş. 

Bizde bu evin işletmesiyle ilgilenen Nuran Hn ile keyifli  röportaj gerçekleştirdik.

İstanbul a yakın, gelinebilecek bir mekan Oylat kaplıcaları

 Bizans Tekfurunun kızı iyileşir de biz  de iyileşmez miyiz dedik ve İnegöl Oylat kaplıcalarına geldik. 

İSPANYA, VALENCİA

Almanya'da okuyan oğlum kongre için İspanya Valencia'ya gidince, hemen ilgi alanımıza girip, nasıl bir yer diye okurken, "hele oğlum, gezdin gördün, güzeeel deeee, ama video çekmezsen ben ve takipçilerim nasıl öğrenecek" dedim.

Oğlumun objektifinden küçük de olsa güzel bir video geldi. 

(videomuzu tıklayıp seyretmeyi unutmayınız.)

Okusan da, yazsan da, seyretsen de,  yerinde dünya gözüyle görmediğin hiçbir şey aynı hazzı vermese de, amaaa insanın oğlu çekince de bir başka oluyormuş. (Ana yüreğiiii... o gezsin,  ben gezmiş kadar oluyorum diye bir duygusal anekdot)

Valencia'yı gezen oğlumun merakından, bu şehir nedir, ne değildir diye şöyle bir baktım.

Her zaman ki gibi çalışkan Romalılar kurmuş. Şehir İspanya'nın 3. büyük şehri imiş. 
Zamanında Araplar ve Aragonlar göç edince, şehir oldukça kültürel ve ekonomi anlamında destek almış. Roma kolonisi olduğundan Valenita denmiş, anlamı "savaş" ya da "cesaret" olduğu söyleniyor. Endülüsler Balansiya demiş. Bizlere de değiştirmek düşmez, biz de "Vaalensiyaaaaa" diye sesleniyoruz. 

Akdeniz'in en büyük ticaret merkezi ve ekonomik olarak da en güçlü şehirlerindenmiş diyerek noktalıyorum. 

Siz videoyu izleyiniz, yorumlarınız beğenileriniz de bir parmak ucu kadar size yakın olsun.

Size iyi günler, hayatı bilene, dünyayı gezene sorduk.

 İspanyolca da   "adiós"u da şuracığa koyduk. 

PARİS-----MÜNİH TREN HATTINDA GEZDİKLERİMİZ GÖRDÜKLERİMİZ

Paris'te 1 hafta gezip, sonra da trenle Münih'e gitme fikrimiz taaa kıştan başlamıştı. Eşimin ucuz uçak, tren, müze gibi bilumum yerlere kıştan uygun bilet alması, o tarihlerde bana "ayy erkenden ne gerek var" dedittirse de günü ve saati gelince, güncel bilet fiyatlarını görünce "Amaniiiin" diye sevindirdi. 

İstanbul'dan Paris'e, Antalya'ya giden uçak bileti fiyatına gitmenin keyfiyle yola çıktık.

Paris havalimanına indik, ordan ........ metrosuna geçerek Ger De Est tren istasyonuna geldik.

Otelimiz gara çok yakın olan Paris Oteli idi. Bunu seçmemizin nedeni hem merkezi otel olması, daha sonra buradan trene binip Münih'e geçeceğimizden lokasyon bakımından güzel bir seçimdi.

Bizim İstanbul'daki akbil gişeleri gibi yerden önce tek kullanımlık biletler aldık. Sonra ki günlerde eşim haftalık kart aldı. Bu kart ile tüm Paris'i sorunsuz ve de sınırsız gezdik. 

Gar De Est  garından otele yürüyerek geldik. Hemen ilk günün heyecanıyla ne yapabiliriz diye düşünerek, sırtımızı ............ garına alıp kendimizi aşağı doğru yürüyerek salınca bir de ne görelim. Sen nehri boylu boyunca karşımızda .  Sen nehrinin kıyısından ilk günü Eyfel'i görme heyecanıyla yürümeye başladık. Nerdeyse ............ km yol ama yeni yerler keşfetmek adına güzel bir yer.

Gar De Est 'den Sen nehrine yürüme yolunda göze ilk çarpan yol kenarlarında pislik içinde yatan insanlar, bir sürü zenciler ve insan sefaleti. 

Bu gelişmiş bir ülkeye yakışmayan bir görüntü. 

Sen nehri boyunca yürüyerek, eyfel kulesine vardık. Eyfel kulesi yapım hikayesi.

Sen nehri kenarından ............... teknelere binerek akşam saatinde güzel bir tekne seyahati yaptık. özellikle teknenin yan kıyısına binerseniz daha yakından her yeri görebiliyorsunuz

Kızım da uyanan ilk intiba. Sokaklar ne kadar pis 

Paris Sen nehri kenarında yürüyüş yapmak, hangi mevsimde olursanız olun, en güzel yapılan aktivite.

Yürürken sokak müzisyenleri, banklarda oturup birşeyler yiyenler, renkli kişilikler, değişik insan profilleri hepsini görebilirsiniz.

Yürüme rotanızda Pont Des Arts denen bir köprüyü de geçiyorsunuz. Burada asma kilit taktıkları için turistlerin de cazibe merkezi. 

Bu köprüler, kilit takılarak sonsuz aşkların sembolü olarak nitelendiriliyor. Acaba bu kiliti takip birbirine bağlanan evli, çoluk çocuklu olan var mıdır? Yoksa ayrılıp kiliti nehre atan. Sadece güzel turistik bir görüntü. 

Sen nehri kenarı, resim yapan, müzik dinleyen, internette gezinen kişilerin muhakkat yer bulabileceği hoş bir alan. Yürüme yolu üzerinde kartpostallar, posterler ve hediye eşya satanları da görürsünüz.

Kısaca aslında burası öğleden sonrayı geçirmek isteyenler için aslında çok güzel bir rota.

Biz de akşam saatine yaklaşmasına rağmen, ki Paris'te hava saat gece 23.00'de kararıyor. O bakımdan güneş geçdikten sonra yürüyüşü tercih edebilirsiniz.

 Nehir kenarındaki en önemli eserlerden biri de Notre Dame. Yürüyerek oraya daha sonra ziyaret edeceğiz, bugün tekne ile önünden geçelim diye şöyle bir uzaktan bakarak, Esmeralda'yı ve onu çok seven Notre Dame Kamburu Qasimodo'yu hüzünle anarak teknelere doğru yürümeye devam ettik. 

Daha önce Paris'e geldiğimde sadece aklında kalan Pont Alexandre III köprüsü tüm ihtişamıyla karşımda duruyorda. Hatta 2000 senesinde yani 21 yıl evvel buraya geldiğimde bu köprünün ihtişamı gibi neden bir Galata Köprüsü yapmıyorlar diye de belediyeye de yazı yazmışlığım vardır.

Bu köprü, bir ucunda Musee des Invalides, diğer ucunda Petit Palais ile Grand Plais'i görebileceğiniz muhteşem bir köprü. Köprü üzerindeki heykel ve kabartmalar görülmeye değer. Burada düğün fotoğrafları çeken, manzaranın keyfini çıkaranlarla dolu. 

Tek kelimeyle muhteşem bir eser. 

Muhteşem köprüden sonra sizi tüp ihtişamıyla Eyfel karşılıyor. Ara sokaklardan görülen, yürüdükçe yaklaştığınızı sanıp, aslında uzak olan Eyfele yaklaştığımızda gördüğümüz hayal kırıklığı. 

Çünkü etrafını olası terör olaylarından dolayı tamamen kapatmışlar. Yine de tüm ihtişamıyla duran bir demir yığını ... Ama dünyayı başına toplayan.

Daha sonra Eyfelin kenarından bilet alarak uzunca bir sırayla tekne turlarına bindik. Yaptığımız uzun yürüyüşü bu sefer de tekneden görererek tüm Sen nehri kenarını dolaştık. Burada en keyifli yanı sen nehri kenarındaki insanların sizlere el sallaması, sizlerin de onlara el sallayarak karşılık vermesi oldu. Dolu dolu tekneler sırasıyla Sen nehri üzerinde süzülüyordu. akşam saatinde yapılacak en güzel gezi. Şiddetle tavsiye ediler.

Aynı yolu Eyfel meydanından tekrar otelimize giden metroya binerek döndük.

Otel bayağı geceleri gürültü olan bir muhitte idi. bütün gece otobüsler çalışıyor ve zenciler gündüz gibi bağırıyordu. İstanbuldan alışık olduğumuz bir sesle uyumuşuz

2 gün  meşhur Champs-Elysees yani Şanzelize caddesinden turumuza başlamak istedir. Paris'de tüm sokaklar yürüyerek gözünce anlaşılabiliyor. Birçok ünlü markanın şubesi bulunan bir cadde. Sonunda ki zafer takıyla biten renkli bir cadde.   Şöyle yol kenarı kafetaryalarda oturalım da desek yine kendimizi renkli çiçeklerle süslü Mc Donald'da bulduk. Hem birşeyler yedik, hem de gelen geçeni seyrettik. O an arayan olaydı, "sizinle konuşamayacağı, Şanzelize'deyiz caaanım " diyemedik. Sadece öyle baktık. Akşamı na yeğenimle buluştuk. Ters Köşe Restaurant bize göre çok değişik bir yere gittik. 

3 gün 

Versay Sarayı bugün kü durağımız Sabah otel yanında güzel bir kroasan ve kahve içilen bir yer vardı. orda kahvaltı yaparak, Tren ile versay'a doğru yola çıktır. 

Trendern inince saraya giden otobüslere bindik. otobüsden inince bayağı yürüme yoluyla saraya vardık. Biletlerimizi önceden istanbuldan aldığımız için direkt beklemeden içeri girdik. sarayı gezdik.

Bahçeleri gezmek istedik ama güneş altında saatlerce beklenen trene bindiğinizde sizi bihçelere sokmayıp yalandan bir tur attırdığını gördük. Saray tarihçe ve resimelri ekle

Akşam biraz dinlendikten sonra Ressamlar Tepesine doğru otobüse bindik. Burası gerçekten de görülmeye değer güzellekte bir yerdi. Finüküler ile indik. tarihçesi

indiğiniz yerde dondurmacı vardı. gül dondurma yedik. otele yürüyerek inerek pizza alarak döndik. 

  

4. gün Loure Sarayını gezdik. Mona lisa ve diğer islami eserleri görerek bir güna ayırdık. 

Akşamda ir gün evvel gezdiğimiz Versayı yaptıran kralın doğduğu sarayın şatosunda havayi fişet gösterilerini seyrettik.

5 gün yolculuğumuz Disneyland. Tarihçesi.

Pariste yaşayan yeğenimin bize göstermiş olduğu güzel bir kıyaktı. Bir sürü yere girdik. Akşam 23'de de 30 yıl sebebiyle güzel bir havayi fişet gösterisi seyrettek.

6 gün. Eyfeli gören bir tepeye gittik. sonra da paris cafeteryalarında şöyle bir kahve içelim dedikodu yapalım dedik. Kursağımızda kaldı. Yanımda olan kadın türkmüş, demek ki neymiş dikkat etmeliymiş. 

Tekrar sacre dor a gittik. Kızıma Ressamlar tepesini gösterdik. Saat 16:00 da bavullarımızı alarak trene doğru geldik. 

Münihe 4-5 saat süren bir yolculuk trenle.. inanılmaz keyifli. muhakkak tren yolculuğu yapın yurt dışında hızlı trenler çok güzel.

6 gün eyfeli gören binanın etrafı kafede oturma, türkçe konuşma dedikodu, sonra finükiler ile sacre dor dondurmacı. ordan gel otele bvullara al trene. 

 Münih'e geldik. Oğlumla buluşma.

7. gün münih meydan yürüyüşü İngiliz garden de oturma dondurma ve hamburger yeme. sonra eve dön

8. gün göller bölgesi. satoya git. satoda yürüdük. uzunyürüyüş. gölde yüzdek

9. gün evde dinlenmese. germening yürümece. 

10 gün salzbur kaleye sçkış, sebze kahvaltı. kaleye çık. kale yolu güzel. mozarjın evi. kafeler dondurma mozart çikolata.

11. engiliz bahçesi. yasak denen yerde atlayarak yüzme.

12, aytacın önerdiği yerleri gezdik. mühin meydanda oturmaca.

12. franfurt gezmesi. akraba ziyareti.

İstanbula dönüş hazırlıkları 

MÜNİH'TE 3 GÜNDE NELER YAPILIR?

3 günlük apar topar bir Münih ziyareti yapalım dedik ve doktorasını yapan oğlumun yeni memleketi, yeni evi diyerek küçük bir iadeyi ziyarette bulunduk.

Onun için Münih'te kalınacak yerler linki veremiyorum. Link Oğlumun evi. Germering kasabası, trene yakın, güzel bir öğrenci evi.

Siz bu yazımda, Münih'te nerede kalınacak yerlerini ne yazık ki bulamayacaksınız. Misafir ol git oğluma, börekler açar sana diyemeyeceğim, öğrenci evi, siz yolunuz düşer de bu yazıyı okudum da size bir merhaba diyeyim derseniz, bir kahvesini içersiniz, başının üzerinde yeriniz olacaktır.

İstanbul'dan Münih'e 2 saat, 40 dakika süren bir uçak yolculuğundan sonra, belgelerimiz elimizde, uzun ip belimizde diyerek polis kontrolünden ummadığımız şekilde kolayca geçtik. Aşı kartları, davet mektubu, bir de bilgi giriş formları doldurma işlemini dosya halinde sunarsanız herhangi bir problem kalmıyor.

Europcar'da kiraladığımız araç ile Germering kasabasına doğru yola çıkmadan önce, Münih'te panoramik bir tur yapmak istedik. Burası için araba kiralamak gerekli miydi? Aslında çok da gerekli değildi belki, ama bizim günümüz az olduğundan ve ilk defa ne ile karşılaşacağız bilemediğimizden o araç kiralanacak dedik. Tren ve metro ile şehrin merkezlerine ulaşmak daha kolay olduğundan, tren yoluna yakın bir bölgede konaklarsanız, arabaya hiç ihtiyacınız olmayacaktır. 

Günlük aile biletleri alırsanız, ulaşımınız size daha da uyguna gelecektir.

1. GÜN

Münih, Almanya'nın Bavyera eyaletinin başkenti olduğundan gerçekten de güzel bir şehir. Havalimanından arabayı teslim alır almaz, Münih içerisinde araç ile panoramik bir tur yaptık. Dediğim gibi araç park yeri merkezde bayağı sorunlu. Ama rahatlığına da laf olmaz.

Panoramik turdan sonra bir yere park ederek, meydanda ki simgesel ve hoş binaları, kiliseleri ve gezebilecek diğer noktaları planladık. Münih şehir merkezi güzel kiliseler, tarihi binalarla çevrili bir tam gününüzü alabilecek bir yer. İşin içine alışveriş yerlerini de gezeyim derseniz, tam 2 gününüzü buraya ayırabilirsiniz. Meydanın tam ortasında, 1638 yılında Meryem Ana sütunu yani Mariensaule dikilmiş. Meydan ismini buradan almış diyorlar.

Marienplatz denilen Münih Meydanında beni ilk cezbeden tarihi giriş kapısı ve Belediye Binası.

Videolarımda buralarla ilgili tarihçe anlatımında oğlumdan faydalandım. Gerçekten de güzel hikayeleri olan meydan ve binalar.

Biraz panoramik gezi yaptıktan sonra, kalacağımız yer olan Germering'e doğru yola çıktık. Germering'te Münih'e 20 dakika mesafede güzel bir yerleşim yeri. Orda bavullarımızı indirip, bir dinlenme, yeme içme, ihtiyaç molasından sonra sırt çantalarımızla ve bu sefer tren ile Münih meydanına yeniden geldik. S8 Germering tren istasyonundan, Münih meydana giden trenimizin numarası. Marienplatz'a direkt bu hatla ulaşabiliyorsunuz. Bilet kontrolü yok ama kimse bilet almadan binmiyor. Yüksek güvenilirlik.

Marienplatz meydanı. Münih'te ilk gezilebilecek, alışveriş yapılabilecek, güzel simgesel binaların olduğu kalabalık ve hoş bir meydan.

Marienplatz'daki görkemli belediye binası çok hoşuma gitti. Bu belediye binasında çalışmak ne hoş olurdu. Otantik bir bina. Binanın adı Neues Rathaus.

Belediyeden çok, müzeyi andıran bir bina. Türkçe'de Yeni Belediye Sarayı anlamına gelen 'Neues Rathaus' adıyla anılan ünlü binanın içinde, yönetim birimlerinin kullandığı oda ve salonların yanı sıra, zemin katında turizm danışma bürosu ve restoran da bulunuyormuş. Üst katından da panoramik olarak meydanı izleyebiliyormuşuz. Akşam saatine denk düştüğümüz için yukarıya çıkamadık.

Rathaus’un diğer bir önemli yanı ise Glockenspiel. Her gün saat 11:00’de gerçekleşen gösteriyi yaz aylarında 12:00 ve 17:00’da izleyebiliyormuşuz. Muşuz diyorum biz izleyemedik. Sadece okuduklarımızdan gördük. Binadaki saatte 43 tane çan, 32 tane de figür bulunuyormuş. Ayrıca, üst kısımda birbiriyle savaşan figürler bulunuyor. Çanların çalmaya başlamasından sonra buradaki savaşan figürler dönmeye başlıyormuş ve bu gösteri çok görkemli bir şekilde devam ediyormuş. Biz o saatine rast gelemediğimizden bu gösteri hakkında bilgi bu kadar. Ama seyredenler çok güzel olduğunu söylüyor. Zaten binanın kendisi görkemli. Çok beğendiğimi bir kere daha ifade edebilirim. Bizim belediye binalarımıza da böyle bir dizayn yapılabilinir.

Burada yürürken, Altes Rathaus'un hemen yanındaki bu Juliet heykelinin sağ göğsünün aşındığını gördük. Yine İtalya'da gördüğümüz Juliet heykelindeki hikayedeki gibi bu göğsü tutarsanız dileğiniz gerçek oluyormuş. Sadece baktık, bugüne kadar bir sürü böyle batıl inançları yaptık olmadı deyip, heykeli kendi halinde bıraktık.

Heiliggesitkirche, Viktualenmarkt’ın hemen yanında bulunan bir kilise vardı. Kilise 14.yüzyılda inşa edilmiş gotik kiliselerden biri imiş. 2.Dünya Savaşı’nda ağır hasar aldıktan sonra 1991 yılında özellikle iç kısmı son halini almış. Şaaşalı güzel bir kilise.

Bu yürüyüşün sonunda güzel bir meydan pazarı var. Viktealenmarkt. Bizim Beyoğlu Balık pazarı veya Eminönü Mısır Çarşısı tadında bir pazar.

Viktualenmarkt, Marienplatz’a gitmişken gezi programına almanız gereken yerlerden biri. St.Peterplatz’ın tam karşısında bulunan açık bir pazar. Hediyelik eşyadan çiçeğe, peynirden et ürünlerine kadar birçok şey burada mevcut.

Her zaman kalabalık olmasına rağmen saat 20:00 gibi buraların kapanmaya başlaması bizleri şaşırtıyor. Oysa turist yoğunluğu var. Halkla alışsa gider. Ama Alman disipliniyle her yer akşam sekiz gibi kapanıyor. Pazar günü de böyle her yerler kapalı imiş.

Bu pazardan ayrıldıktan sonra, uzun bir Münih Meydan yürüyüşünden sonra tren ile Germening'e döndük.

2. GÜN

Sabah erken kahvaltıdan sonra Germering'de bulunan Aldi, Lidly, Rewe gibi 3 büyük marketler zincirinin içini gezdik. Zamanımız az olduğu için dönerken neler alabiliriz yakınlarımıza diye durum ve fiyat tespiti yaptık. Fiyatlar buraya göre iyi, Türk parasına çevirince vay anasına diyebilecek kadar da kötüydü.

Ama parayı sadece birim olarak düşünüp, kafamızdaki matematiksel dönüştürücüyü reset ederek, sadece bir Almanmış gibi düşünerek alışverişlerimizi tamamladık.

İkinci günümüzü İngiliz bahçelerine ayırdık. Gerçekten de Almanya'da Fransız bahçelerinden esinlenerek yapılmış bahçe, saray ve alanlar çok güzel bir görsellik kazandırmış. Ama İngiliz bahçesi deniyor. Orayı anlayamadım. 

Bizimle kıyaslarsanız en güzel yanı, şehrin ortasında herkesin hemen ulaşabileceği park yerleri olması. Bizde Gülhane parkı dışında, şehrin içinde böyle yapılara ulaşmak biraz zor.

Önce yapım hikayesini dinleyince, bir ana olarak, oğlan doğurdu diye karısına saray yaptırıldığını duyunca hayıflanmadım değil. Valide sultanlardan, İngiliz kraliçelerinden, Alman soylularından tutun da eski zamanda herkes karısına ya çeşme, ya saray yaptırıyormuş. İçlenmedim değil hani.

Nymphenburg Sarayı, 1664 senesinde Ferdinand Maria tarafından eşi Adelheid von Savoyen'e oğlu Max Emanuel'in doğumu dolayısı ile hediye olarak yapımına başlanmıştır. 1918 yılında gerçekleşen devrim ile saray kamu malı haline gelmiş ve Wittelsbach ailesine oturma hakkı verilmiş. Etrafı Fransız bahçelerini süsleyen bir dizaynla çevrelenmiş. Fransız bahçeleri düzenli oluyormuş, İngiliz bahçeleri doğal.

Buradan tekrar meydana yakın yerde bulunan, Odeon meydanı denen bir meydana geldik. Bu meydana bayıldım. Binalar çok görkemli.

Odeonplatz Münih’in görülmesi gereken meydanlarından biri gerçekten de. Theatinerkirche’nin yanı sıra Feldherrnhalle de bu meydanda bulunuyor.   Feldherrnhalle, Bavyera ordusunun onur sembolü imiş. Burada askeri liderler Johann Tilly ve Karl Philipp von Wrede’nin heykellerini yapmışlar. Hitler ordusunun ve Bavyera ordusunun karşı karşıya geldiği yer olmasından dolayı da tarihi öneme sahipmiş bu meydan...

Saint Peter Kilisesi Marienplatz’ın hemen karşısındaki Petersplatz’da bulunan bir kilise. Şehrin en güzel kiliselerinden biri. Kilise aynı zamanda Münih’in en eski kilisesi olması özelliğini taşımaktadır. 11. Yüzyılda inşa edilmiş ancak daha sonra yangında hasar görmüş ve yeniden inşa edilmiş. Sadece kulesi orijinal haliyle bugüne gelmeyi başarmış.

Odeon meydanındaki en beğendiğim yapılardan biri de Theatinerkirche kilisesi. Bence Münih’deki en muhteşem kilise. Sebebi ise tamamen beyaz olması. Genellikle ihtişamlı olan kiliselerin aksine bu kilise ihtişamını sanırım sadelikten alıyor. Bakmaya doyamayacağınız güzellikteki heykeller, süslemeler gerçekten bugüne kadar gördüklerimin en iyisi.. 1663-1690 yılları arasında İtalyan mimarlar tarafından Roma’daki Sant’Andrea della Valle kilisesinden esinlenilerek yapılmıştır.

Yine bu meydanda Cuvilles Theater var imiş, burayı görmeden, tiyatro seyretmeden dönmeyin deseler de vakit darlığından görmeden döndük. Ama oğlum burada Kuğu gölü oyununu seyredecekmiş. Bize hava attı. biz de onun yolladığı resimlerden ancak görebileceğiz.

1751-55 yılları arasında Maximillian Joseph III tarafından yeni tiyatro olarak yaptırılmış. Başlangıçta sadece mahkeme üyelerine hizmet vermiş. Başta Mozart’ın Idomeneo’su (1871) olmak üzere bir çok esere ev sahipliği yapmış. 18 Mart 1944’te imha edilmesinin ardından 1945-1951 yılları arasında yeniden inşa edilmiş. Biz resimlerde ve dışarıdan görerek yetindik. Siz gidin iyi olur.

Maximilinstrasse Münih’in en önemli caddelerden biri. En ünlü markalara da ev sahipliği yapan cadde, Residenz Muzeum’a oldukça yakın bir konumda bulunuyor.

1852 yılında yapımına başlanan cadde mimar Georg Friedrich Christian Bürklein'in eseri imiş.

 Max-Joseph-Platz’ta başlayıp Isar’a kadar uzanıyor, biz hepsini gezebildik mi.. Hayııır.

Yolun sonunda güzel Englischer Garten bizi karşıladı. İsar nehrinden akan nehirde artistik gösteriler yapan  sörfçüleri gördük. Bu bahçe ise tam bir harikaydı.

Bence Münih’in en en en mükemmel yeri burası. Uçsuz bucaksız yeşillik, ortadan geçen sakin bir nehir, her yerde dolaşan çeşitli hayvanlar... Yaşadığınız şehirde bundan başka ne isteyebilirsiniz ki?

English Garden’ın bir köşesinde nehrin akış yönüne bir set koyup dalga yaratmışlar ve burada inanılmaz bir keyifle sörf yapıyorlar.

Gençlerin buz gibi suya sanki yazdan kalma bir gün gibi atlaması sizi durduğunuz yerde üşütüyor. Ama üzerindeki dalgıç kıyafetleriyle onlar bunu zevkle yapıyorlardı.

Odeonplatz’a gitmişken hemen yanındaki Hofgarten’a uğramak güzel olurmuş ama orayı fazla gezemedik.

English Garden'den dönerken Münih’te kalan 3 şehir kapısından biri Isartor... 2.Dünya Savaşı’nda zarar gördüğü için orijinaline bağlı kalınarak restore edilmiş. İsmini Isar nehrinden alan kapı, bir müzeye bir de kafeye ev sahipliği yapmaktadır. Sadece dışardan baktık. Oğlumdan bilgi aldık. İçini gezmeye vakit bulamadık. Çünkü artık gün bitmiş, teletabiler evlerine dönmeye başlamıştı.

Biz de S8 trenimize Münih meydanından bindik ve Germering istasyonunda inmek üzere yola koyulduk.

Bugünkü yürüyüş 25000 adım yani 15 km imiş. Ayaklarıma kara sular mı inerek, yerimden artık kalkamayacağımı zannederek, kısaca pelt bir şekilde evimize döndük. Meydanda güzel tavuklu bir salata yediğimiz için karnımız çok acıkmamıştı. Ama eve gelince acıktık mı ne diyerek güzel bir akşam çorbasıyla günü sonlandırdık.

3. GÜN

Almanya deyince akla Nazi'ler. Nazi deyince akla işkenceler gelir. 3. günümüzü insan soykırımını derinden hissedilebileceğimizi sonradan anlayacağımız Dachau'ya ayırdık. İçimiz acıdı, kızdık, hatta buraya para almadan gezeceksiniz dediklerinde, bu günah çıkarma mı acaba diye insanlık ayıbı olduğunu düşünerek gezdik. Dachau gaz odalarıyla, insanların yakıldığı fırınlarla, 2000'e yakın kurulan barakalarla ve her milletten insanın tıka basa yaşadığını sandığı (yaşamaksa) bir yer.

Dachau... Alman ayıbı... İnsanlık dramı... Tüm gün sadece burayı gezebildik.

"Hayat Güzeldir”, ”Schindler’in Listesi”, ”Piyanist”,

"Çizgili Pijamalı Çocuk"

Bu filmler bize Nazi Almanya'sının gerçek hikayelerini anlatan filmlerden birkaçı. Burayı gezdikten sonra, bu filmleri tekrar izlemeye karar verdik. Burası gerçekten içimize dokundu ve gerçek olduğunu bildiğimiz için çoğu yerinde gözlerimiz doldu..

Burayı gezdikten sonra söyleyebilirim ki evet, moral bozucu bir gün, ama bir o kadar da bilgilendirici bir gün oldu.

"Arbeit Macht Frei" – "Çalışmak Özgürleştirir"

Böyle yazıyor Dachau Toplama Kampının giriş kapısında.

Tabi bu, buraya getirilen insanlara ve tüm dünyaya söylenen koca bir yalan. Dachau ve Dachau örnek alınarak yapılan tüm toplama kampları ağır insanlık suçlarının işlendiği yerler.

Dachau çalışma kampı. Almanya'nın savaşı bitirmesinden sonra 1933 yılında kurulmuş. Burasının diğer kamplara göre en önemli farkı diğer kampları oluşturmak için kullanılan model toplama kampı olmasıymış.

Sanmayın ki Dachau çalışma kampına sadece Yahudiler getirilmiş. Almanların Yahudileri yaktığı yer gibi sanılsa da oradaki tutuklu listesinde büyük bir tehdit olarak görülen komünistler, sosyal demokratlar oluşturuyormuş. Sonrasında devlet adamları, din adamları ve arı ırkı yaratmak için tüm Yahudiler.

Kampa ulaştığınızda içeri girmeden sol tarafta sesli rehberleri alabileceğiniz bir alan mevcut. Onun dışında kampa giriş için ekstra bir ücret alınmıyor. Kamp rehber eşliğinde de gezilebiliyormuş. Acaba Türkçe de var mı diye merak etmiştim. Sesli rehberde Türkçe seçeneği de mevcutmuş. Biz daha çok oğlumda bulunan Münih tanıtım kitabından ve oradaki eserlerin altındaki yazılardan ağır ağır iyice okuyarak gezdik.

Kapıdan kampa girdiğinizde, hemen önünüzde apaçık koca bir alan mevcut. Sağ tarafta şu anda müze olan kısım ve hapishane, sol tarafta ise önceki haline göre birebir yapılmış 2 koğuş bulunuyor. Bu koskoca açık alan toplama kampındakilerin her sabah ve her akşam, her hava şartında yaklaşık 1 saat sayım için beklediği alanmış. Bazı zamanlar sayım için burada ölüleri de sıraya dizerlermiş. Eğer olması gereken sayıdan daha az sayı çıkarsa buradaki bekleme süresi bir kaç saati buluyormuş. Böyle durumlarda güçsüz düşüp bayılanlara diğerlerinin yardım etmesi yasakmış. Onun için, hasta tutukluların çoğunun, hava koşullarından dolayı beklerken orada yıkılarak ölürlermiş.

Dachau Toplama Kampında gözlem kuleleri ve elektrikli tellerle çevrili alandan dolayı kaçış tamamen zormuş.

Kampta bunlar yaşanırken kamp yöneticileri ve hükümet, tepki toplamamak için burada hayatın normal olduğu üzerine, yalan üstüne yalan uydurmuşlar.

Buradaki insanları halka birer böcek, kurtulunması gereken haşaratlar olarak gösteriyorlarmış. Bir bakıma kötü insanları ‘yola getirme’ ve topluma yeniden kazandırma kampı gibi gösterip, halkı kandırmak için ise kamp fotoğrafları yayınlıyorlarmış.

23 Türk de bu kampta hayatını kaybedenler arasındaymış. Kampa getirilenler arasında da bir hiyerarşi söz konusuymuş. Herkes aynı formaları giymek zorundayken insanları birbirinden ayırt edecek bazı işaretler de elbiselerine dikiliyormuş. Eş cinseller için pembe, asosyaller için siyah gibi.

Hapishane olarak kullanılan kısımda, burada bir süre kalıp kurtulmuş olanların sözlerinden alıntılar mevcut.

Bu sözlerden birinde şöyle yazıyordu: ”Sadece 4 günde bir kez sıcak yemek, onun dışında su ve biraz ekmek veriliyor. Yemek içinse sadece kap ve kaşık, başka hiç bir şey yok. Çatal yok, bıçak yok, temizlik için hiç bir şey yok. Yok yok!” Koğuşlarda ranzalar 3 katlı. Her bir yatağın yanında banyo eşyalarının asılması için ufak bir çengel, yatakların yanında masa ve sıralar var.

Barakalara yerleştirilen insanlar da bir hiyerarşiye göre yerleştiriliyormuş. Alman olup suçlu olanlar ön barakalara, Yahudiler en arka barakalara gibi.

Buradakiler arasında din adamları da olduğundan içeride bir kilise de var.

Alanın arkasına doğru Krematorium binaları var. Önce 2 tane fırın varken, yeni bir binaya 4 fırın daha yapılmış. Tabi bu fırın binalarını kim yapıyor dersiniz? Tabi ki burada çalıştırılan insanlar.

Buradaki Gaz odasının kullanılmadığı en azından bu yolla çok insanın öldürülmediği söyleniyor.

Burası büyük insanlık suçlarının işlendiği yerler. Bilimsel deneylerde bile burada çalıştırılan insanlar kullanılıyor. Herhangi bir uçak kazasında pilotun soğuk suda hipotermi geçirme deneyi için yaklaşık 60, düşük basınç deneyi içinse 70 kişi ölüyor mesela. Alman biliminin ilerlemesinin böyle kamplar sayesinde olduğunu duyunca kafamda soru işaretleri oluşmadı değil. 

Kampta resmi olarak 30.000 kişinin öldüğü biliniyor. Ama tabi ki kayıtlara yansımayanlarla birlikte tam bir cinayet kampı olduğu kesin.

Dachau Toplama Kampından Sonrası, 1945 yılında Amerikalılar kampa geldiğinde yaklaşık 2000 cesetle karşılaşıyorlar. Hastalıktan ve kötü şartlardan bir o kadar kişi de kurtarıldıktan sonra ölüyor.

Bir tutuklu burası için şöyle demiş: ”Tanrı’nın olmadığı yer.”

Kampta burada ölenler anısına bir çok anıt var. Anıtlar arasında kimliği bilinmeyen bir tutuklunun küllerinin saklandığı bir mezar da göreceksiniz.

Kısaca Almanların tarihlerinden utanmaları gereken bir devir.

Her ne kadar günümüz tıp bilimine olumlu katkılarından bahsedilse de, bu yapılanların insanlık suçu olduğu gerçeğini değişmez. O insanların yaşadıklarını, çektikleri acıları tahayyül edebilmemiz ne yazık ki mümkün değil. Alman bilimi şimdilerde aşıyla daha da önemsense de, bunları görünce daha neler oldu acaba diye düşünmekten kendimi alamadım.

yakılan küllerden yapılmış bir mezar yeri

Burayı gezmek yazıları okumak tamamıyla 4-5 saatimizi aldı. Yarın yola çıkacağımızdan dolayı biraz erken eve geldik.

Güzel bir akşam yemeğinden sonra, oğlumun Almanya'ya ilk geldiğinde 1 yıla yakın evinde kaldığı bir ailenin çay davetini kabul ettik. Münih'te ev arayan öğrencilere kendi evlerinin sıcaklığını hissettiren bu kişiye, öğrencilere yapmış olduğu yardımlardan dolayı teşekkür ettik. Güzel sohbetlerin ardından, bavullarımızı toplamak üzere evimize döndük. Yarın sabah erkenden havalimanına gitmemiz gerekecekti. Akşamdan her şeylerimizi hazırladık.

4.GÜN

Her güzel şeyin biteceği gibi, amaç sadece oğlumun yaşadığı yeri görmekle başlayan yolculuğumuz, onun bize hazırladığı 3 günlük gezi güzergahıyla bir çırpıda bitti. Havalimanında yine hiçbir zorluk yaşamadan pasaport kontrolünden geçerek uçağımıza yerleştik.

Geride, gezdiklerimiz gördüklerimiz bir de evlat hasretimiz kaldı. Ama onun mutlu ve de tek başına bu gurbet ellerde tüm işlerini başardığını görünce sadece gurur duyduk.

LVİV'DE GEZER İKEN

Gezilecek Yer  : LVİV Ukrayna 
Kaldığımız yer: Homelike Apartment 
Para birimi       : Grevni (2019 yılı 1 tl =4.5 grevni)

Aslanlar şehri olarak bilinen Lviv'e,  bir yıl öncesi rezervli bilet alarak, gezi programımıza başladık. 

Sabiha Gökçen Havalimanından  1,5 saatlik bir uçuşla rahat bir şekilde Lviv havalimanına vardık. Buraya giriş yeni kimlikler ile de olabiliyor ve vizesiz.   Pasaportunuz varsa kimlik doldurmadaki zorluklara katlanmadan pasaport ile geçmeniz önerimiz. Yoksa sorgu odası gibi bir yerde polisin sıkı sorularına maruz kalabilirmişsiniz. Biz yeşil pasaportla geçtiğimiz için böyle sorulara maruz kalmadan rahatça geçtik. 

"Nereye gidiyorsunuz" diye sorulan sorulara Lviv deyince kimsenin bilmediği, Ukrayna deyince de "Aaaaa güzel kızlar vardır" diye soruların hepsi kendini bilmezlikten geldiğini bir kere daha anladım.  Oysa Lviv 1998 yılında Unesco'nun koruması altına giren çok kültürel bir şehir. 

Lviv kendi halinde genç kızların yaşadığı ve kendi halinde dolaştığı bir yer. Bizim gibi kültür, ülke ve tarih meraklısı zaten bunlara dikkat bile etmeyecektir. Ne aradığınıza, ne gördüğünüze bağlı diye şuraya küçük bir not iliştireyim.

Havalimanından iner inmez, taksiler beklemesine rağmen, şehri halkıyla iç içe yaşayarak öğrenmek açısından toplu taşımaları kullanmak ailemizin en önemli özelliğidir. Hele bir de metrobüs kültürünü bilen biri olarak buralar bizim içüüünn adeta bir çocuk oyuncağı. 

Havalimanından 29 no.lu otobüs ile Stepana Bandary St  durağında inerek  tramvay geçiş istasyonundan Rusovykh St. durağından T1 nolu tramvaya bindik.

Kalacağımız otel tramvay geçiş noktasında bizim Sultanahmet gibi şehrin tam merkezindeydi. Bakınız Homelike Apartment   Otelimizi Booking.com üzerinden rezerv yaptırmıştık. 

 Tramvay bizi çok güldürdü. Gerçekten de ülkemizin toplu taşımalarına göre bayağı ilkel.

Meğer canım ülkemin tüm ulaşım araçları modernin üstündeymiş de biz kıymetini bilmiyormuşuz. Sanki ite kaka giden eski bir tramvay. 

Rynok Square durağında iner inmez bizi sonradan Belediye olduğunu öğrendiğimiz binanın önündeki tango festivali karşıladı. O kadar renkli ve kalabalık bir ortamdı ki daha otele gitmeden bol bol çekimler aldık. Rynok Meydanı aslında Lviv'in en önemli meydanı . Burada 1 gün sadece cafelerinde oturmaya veya sokaklarına girip çıkmaya öneririm.  Belediye binası da burada olduğu için her türlü protesto, yürüyüş, eğlence bu meydanda yapılıyormuş.  Bu meydanı alın sırtınıza, istediğiniz sokaklara girin çıkan Lviv 2 günde tamam. Sokaklarında gördüğünüz kiliselere de girip çıkarak buradaki mimari güzellikleri görebilirsiniz. Adlarını bilmediğimiz ama hepsine girip mimarisine baktığımız kiliseler tam bir mimari güzellikteydi. 

Otelimizle ilgili şöyle bir bilgi vereyim. Otelin ilk intibası eski zaman apartmanı olması dolayısıyla biraz ürkütmesiydi. Ama ev sahibinin bize güleryüzle karşılayıp odaya yerleşince bu en çok önereceğim şey lokasyonu..  Homelike Apartment  tıklayarak, otel hakkında bilgileri edinebilirsiniz. 

Hemen eşyalarımızı bırakarak acayip canlı şehir merkezinde kendimizi bulduk. Tramvaydan inerken dans eden tango grubu yine devam ediyordu. Sokaklar Arnavut kaldırımı. Ama bir o kadar topuklu ayakkabıyla buralarda yürüyen hanımlar. Kendilerine bu sanatlarından dolayı tebrik ediyorum.

Lviv deki bayağı meşhur olan Celenteno Ristarorante 'da  Pizza  yemeyi ilk gecemizde tercih ettik. Buranın övgüleri çok güzel olduğu için ve kızımın da Pizza sevmesi hasebiyle,  yurt dışında sadece peynirli olmasından dolayı tercih ettiğimiz Margarita Pizza  yedik. 

Yemekten sonra sokakları gezdiğimizde bizi şaşırtan Avrupa ülkelerinde görmediğimiz kadar canlılık. Sokak çalgıcıları.
Yaşlıların banklarda satranç ve tavla oynamaları. Kısaca çok yaşayan bir şehir. Hatta İstanbul'dan bile güvenilir derece de gece hayatı var.

Hemen ilk köşede sizi Kahve Müzesi karşılıyor. Orayı gezdikten sonra sokaklarda değişik müzik gruplarını dinledik. 

  
O gece derin bir uyku çektikten sonra sabah ilk işimiz Vodefon'dan internet almak oldu. Araştırmalarımızın da altında bir ücrete hepimiz ayrı ayrı internet aldık.  Sınırsız internetle videolarımızı  anında paylaşabildik. 

Ukrayna'nın para birimi Grevni. 1 Türk lirası= 4 5 grevni (2019 yılı için)

Bu beni çok mutlu etti. İlk defa paramızın değerli olduğu bir ülke de kendimi çok iyi hissettim.  İnsanın parasının değerli olması ne kaaaa güzel bir duyguymuş meğersem.

Ama bu sizi yanıltmasın. Bazı ücretler de buna göre pahalı tutulmuş. 

İnternetler alınmış, hızını ve parasını da duyunca çok sevinmiş olarak kahvaltımızı yapmak için Turkish House diye bir yeri tercih ettik. 

Lviv'in genel özelliği hizmetlerin geç gelmesi. Bu türk garson için de Ukrayna'lı garson içinde böyle. Lviv'de çalışan tüm milletten garsonlar ağır.

Bir kere daha Türkiye'ye gidince garsonlarımıza ve toplu taşımamıza laf söyletmeyeceğimizi anladım. 

Kahvaltıdan sonra her yer yürüme mesafesi olduğu için Eczane Müzesine gittik. Tam karşısı da Cam Müzesi.

Lviv'de müze hakkında tespitim şu. Mesela eski bir eczane Eczane Müzesi olmuş, Bizim Taksim Rebul Eczanesi daha popüler bence.
Cam Müzesi de iki oda . Bizim Paşabahçe bunun yanında Topkapı Sarayı. 
Ayrıca Kahve Müzesini görünce de bizim Kuru kahveci Mehmet Efendinin kesinlikle müze olması gerektiğine inandım. Tarihiyle, tadıyla daha nostaljik bence. Müze kültürleri belki de değer vermelerinden. Ufak da olsa hemen müzeye çevrilmiş. 

Bugün gezi planımızın içinde övgüyle bahsedilen Çikolata Evi vardı. 4 katlı el yapımı çikolataların sergilendiği bir yer.

Orayı gezip çikolata fiyatlarını alıp, bir de kahvesini içtik.

Gezilerimde resimden çok, videoya önem verdiğim için bu yerlerin videolarını seyrettiğiniz takdirde daha çok bilgi sahibi olabileceksiniz. 

Şehir parkı Ivan Franco parkı şehrin tam ortasında .. Şehrin içinden geçerken dinlenebileceğiniz bir yer.

Sonra biraz dinlendik. Ardından 1 saat süren sight seeling adı verilen şehir turuna gittik. Fiyatı türk parasına göre oldukça uygun 25 tl filan. Güzel anlatımla şehri gezdik. Türkçe anlatımla da iyi bilgi sahibi olduk.

Bugün 2. Günümüz.  Sabah yine tam teşekküllü sıkı bir kahvaltıyla başlayalım dedik. Yine aynı yere gittik. Ama ilk günü reklammış meğer, ilgisiz bir şekilde sanki işini zorla yapar gibi kahvaltı ikram ettiler. Servisler ağır, biraz da algılama sorunu var. Buraya yolunuz düşerse iyi izah etmeniz gerekmektedir.

Kahvaltıdan sonra Lviv'in Sabancısı gibi sayılan zengin bir Ukrayna'lının evine gittik. Giriş ücreti pahalı geldiği için sadece dışarıdan çekimler aldık.

Buradan çıktıktan sonra da yürüyerek Şehir Hapishanesine geldik. Eskiden şehir içinde kalan hapishanenin ürpertici koğuşlarını gezdik.

Hapishaneden gezerek şehir merkezine geldik. Burada 350 basamakla çıkılan belediye binasından şehre panoramik bir görüş yaptık. 

Bildiğiniz Sirkeci Postahanesi gibi büyük kapılı bir bina.. Hiç güvenlik yok, memurların arasından yürüyerek çatısına çıkabiliyorsunuz. 

4. kata kadar asansörle çıkabilirsiniz, tabelaları takip ederek merdivene yönelip burdan dediklerine kadar 350 merdivenle çıkıp, bir o kadar da yürüme yoluyla tepeye varıyorsunuz. Zorlu bir yolculuk ama zirveye ulaştık. Sırf güzel görüntüleri almak için.

Burada güzel görüntüleri seyredip binadan inerken tam karşıdaki Pizzacı da güzel bir limonata içerek gelip geçenleri seyrettik.

Biraz dinlendikten sonra T1 no.lu tramvaya binerek buranın nostaljik ve turistik diye önerilen mezarlığına vardık. Lyschakiv Mezarlığı. 

İlginç bir mezarlık. Sanki Arkeoloji Müzesi Bahçesi. Zincirlikuyu Mezarlığını gezer miydim durup dururken ya da gezdim mi hayıııır. Ama buranın ilginç yanı mezarların Arkeoloji Müzesindeki gibi sanatsal olması. Üstüne de para verdik, ilginç mezarlığı gezdik. Ruh Ruhtur dedik, fatiha da okuduk.  Biz ölüye davranılması gibi davrandık, Allah kabul etsin. Hristiyan ruh ve müslüman ruh çatışır mı bilemedim.. 

Gezginlerin hepsi önermiş, biz gitmeyeydik de eksik gezgin mi olaydık. Tekrar mezarlıktan çıkarak tramvaya bindik. İneceğimiz duraktan bir önceki durakta indik. Yürüyerek giderken, ikinci el eşya pazarları, semt sebze pazarlarını gezdik.

Çok yoğun bir günün ardından akşam yemeğine kadar  otelimize çekildik. 

 Şehir merkezinin ortasında bir otel olması bilmediğiniz şehirde çok işinize yarıyor. Hemen otele uğrayıp tuvalete girebiliyorsunuz. Yok şarjınızı takabiliyorsunuz. Yok biraz dinlenelim öyle çıkalım diyebiliyorsunuz. Yemeğe gidip gelip tekrar çıkabiliyorsunuz. 

Bütün gece gayet gürültülü, müzikli, bol kahkahalı bir gece eşliğinde uyuyabiliyorsunuz. 

3. gün  araba kiraladık. 2.5 saatlik mesafelik bir yere gidecektik. Yerin adı Tunel of Love. Yani Aşk  Tüneli.  Arabayla köylerden geçtik. Hepsi tertemiz köy.
Aşk Tüneli aslında eski bir tren yolu, Doğa harikası bir yer.

Aşk Tüneli sadece Lviv için gelecek gezginlerinin pek ziyaret edemeyeceği bir yer. Çünkü şehirden uzak. Bizim gibi zorlu gezileri, yeni yerleri keşfetmekten çekinmeyenlerin daha doğrusu eşimin tercihi bir yer. 

Burayı ziyaret bir günümüzü alıyor. Aşk Tuneli Ukrayna'nın Rivne bölgesine bağlı, Klevan isimli yerleşim yerinde bulunuyor. Tek yönlü bir tren rayının etrafında, her iki yönde uzayıp giden tünel şeklinde ağaçlardan oluşuyor. 6 km. uzunluğunda bir tünel. Sonuna kadar yürüyen var mı bilemem ama sivrisineklerin her bir yanınıza sarması sonucu sizde ne aşk kalır, ne de yürüme.. Burası her mevsimde güzeldir sanki. Tünel girişinde sizi hediyelik eşya, magnet satıcıları ve cafeterya karşılıyor. Kesinlikle araba ile gidilebilecek bir yer. Trenle gidilir derlerse de inanmayın. Zorlu bir yolculuk. Çok gitmek isteyen muhakkak araba tutsun. Yoksa google earth 'den bakın gitsin. Görülmeye değer ama, arabanız yoksa zahmeti zor.  

4.  gün yine bizi bir macera bekliyordu. 29 nolu minibüsle bir köye gittik. 300 yıllık köymüş. Minibüs kültürünü tatmanızı isterim. Bildiğin köy minibüsü şehrin arnavut kaldırımlarında tıngır mıngır gidiyor. Sonra tekrar şehre geldik. Tren garı kenarındaki pazarları gezdik. 

Şehrin merkezinde büyük heybetli bir bina gece gezintisinin hoş yeri. Opera binası .

Opera Binası şehrin en görkemli binalarından biri. Opera binasının önündeki balerin gibi güneş şemsiyelerine bayıldım. Tam binaya hoş bir konsept.. Opera binasının önünde uzunca bir park alanında akşamları her türlü etkinlikler yapılabiliyor. 
 Opera binasının  yakınında bulunan Mc Donalds dan bu akşam ki yemek tercihimizi kullandık. En azından bildik bir şeyler yedik. Lviv'in yemek kültürleri ile ilgili değişik öneriler bloglarda yapılabiliyor. Bu konuda biz biraz seçiciyiz. Bilmediğimiz tatları balık hariç deneyemiyoruz. Özellikle et ürünlerini. Genellikle tavuk ve balık üzerine olan yerleri deneyebiliyoruz. 

Opera binasının orada, akşamları harika sokak çalgıcılarını dinleyerek,  dondurma yiyebilir, banklarda, cafetaryalarda oturabilirsiniz.  Pamuk şekeri yapan amca cana yakın bir amcada opera binasının oralarda. Ondan güzel pamuk şekeri alın.

5. gün hadi yine beğenmesek de kötünün iyisi diye Turkish House da kahvaltı yaptık. İlk günü kahvaltısı reklam bölümüymüş meğer. Bugün yine zorla ite kaka kahvaltı yedik. 
Bugünü hediyelik eşyalarımıza ayırdık. El yapımı çikolatacı buranın en popüler yerlerinden.
Çikolatalar paramız değerli olsa bile bayağı pahalı aslında. Son günü Roshen Market diye bir yer gözümüze çarptı.

Meğer asıl derya burasıymış. Harika şekerlemeler ve çikolatalar mevcut. Meğer asıl yer burasıymış. Buraya muhakkak uğrayın. Özellikle yakınlarına hediye getirmek isteyenler Lviv'de şehir merkezinde magnetciler, çikolata dışında hediyelik bir şey bulamazlar.
Roshen market şiddetle öneririm. Herkes el yapımı çikolatacıyı önerdiği için oraya gittik ve hediyelik çikolatalarımızı aldık. Hand Made Çikolatacı önerim ama son günü keşfettiğimiz Roshen'i bileydim asıl tüm hediyeliklerimi oradan alırdım. Güzel hediye için bu iki yeri tercih edin. 

Otel sahibi sabah boşaltmamız gereken oda için bize 4'e kadar müsaade verdi. Çok rahat konaklama geçirdik. Tüm aldıklarımızı odamıza gelerek yerleştirdik ve havalimanına gitmek üzere yola çıktık.

Uber buralarda aslında önerilen ulaşım araçlarındanmış. Taksiler insanları havalimanına pahalı götürebiliyorlarmış. Ama raylı sistem bizim daha hoşumuza gittiğinden tramvayla airport otobüslerinin geçtiği yere geldik. 29 no.lu Airporta giden otobüslerle havalimanına geldik.  

Havalimanından geçiş bayağı uğraştırmalı, Kilo da çok sorun yaşatıyorlar. Ona göre bavulunuzun ağırlığını tam yaptırın. Yoksa sizi uğraştırıyorlar. 

Lviv'de güzel bir 4 gün geçirmenin hazzıyla uçağımıza bindik, anılarımızı da  bloğumun konusu olarak buraya iliştim. 
Size de fayda sağlarsa ne mutlu bana.